เจความรักในรถไฟของ Biden เป็นที่รู้จักกันดี “ แอมแทร็กโจ” ได้สาบานว่าจะลงทุนในรถไฟที่พังยับเยินของอเมริกาและสนับสนุนให้ชาวอเมริกันใช้ระบบขนส่งมวลชนที่สะอาดและเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมมากกว่ารถยนต์ที่ใช้แก๊ส เป็นเวลาหลายทศวรรษที่ฝ่ายซ้ายอเมริกันเรียกร้องให้รัฐบาลลงทุนมหาศาลในการเดินทางด้วยรถไฟด้วยเหตุผลเหล่านี้ ยังมีอีกวิธีหนึ่งที่ง่ายราคาถูกและรวดเร็วในการอัพเกรดโครงสร้างพื้นฐานระบบขนส่งสาธารณะของเราลดคาร์บอนบรรเทาการจราจรและให้การเดินทางระหว่างเมืองที่มีประสิทธิภาพและราคาไม่แพง: รัฐบาลควรซื้อ Greyhound
เมื่อเร็ว ๆ นี้ Greyhound Canada ประกาศว่า บริษัท มีแผนจะหยุดดำเนินการที่นั่นอย่างถาวร การเคลื่อนไหวดังกล่าวถือเป็นอีกสัญญาณหนึ่งที่บ่งชี้ว่าความทุกข์ยากทางการเงินของอุตสาหกรรมรถมอเตอร์ไซค์ระหว่างเมืองจะไม่หายไป เนื่องจากการแพร่ระบาดไม่มีอุตสาหกรรมการขนส่งใดได้รับผลกระทบมากไปกว่ารถโดยสารประจำทางเชิงพาณิชย์ ตารางงานเกือบทั้งหมดของอุตสาหกรรมทั้งหมดถูกปิดลงเป็นเวลาหลายเดือนโดยไม่มีจุดสิ้นสุด เมื่อเร็ว ๆ นี้ Greyhound USA สามารถเปิดเส้นทางการบินส่วนใหญ่ได้อีกครั้ง แต่ความหดหู่อย่างต่อเนื่องในการเป็นผู้ขับขี่หมายความว่า บริษัท ไม่สามารถเปิดเส้นทางทั้งหมดได้ Greyhound ได้หันมาใช้ ขาย สถานีในชิคาโกและเดนเวอร์
แตกต่างจากอุตสาหกรรมการขนส่งหลักส่วนใหญ่ผู้ให้บริการรถโดยสารระหว่างเมืองได้รับ ความช่วยเหลือน้อยมาก จากรัฐบาลสหรัฐอเมริกาในช่วงการแพร่ระบาด สายการบินพาณิชย์ทำรายได้ถึง 60 พันล้านดอลลาร์แอมแทร็กมีรายรับ 1.5 พันล้านดอลลาร์และระบบขนส่งสาธารณะได้รับรางวัลที่จำเป็นมากถึง 30 พันล้านดอลลาร์เพื่อให้รถไฟรถประจำทางและรถเข็นเคลื่อนที่ได้ แต่รถโค้ช – ซึ่งรวมกันเกือบ ผู้โดยสาร 600 ล้านคน เดินทางปีหนึ่งในสหรัฐอเมริกาและจ้างคนงานประมาณ 100,000 คน – ได้รับก เล็ก ๆ น้อย ๆ $ 100m.
ผู้บริหารในอุตสาหกรรมรถโดยสารที่สิ้นหวังได้จัดงาน“ Rolling Rally” ในวอชิงตันเพื่อเรียกร้องเงินสดมากขึ้น ในขณะที่ภาคนี้ได้รับความสนใจมากขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่เงินทุนจะเพียงพอที่จะชดเชยการสูญเสียในการขับขี่ซึ่งลดลงสู่ระดับต่ำสุดในประวัติศาสตร์
เอกสารแจกเงินสดเป็นการเดิมพันอย่างมีประสิทธิภาพว่าอุตสาหกรรมจะฟื้นตัวเพื่อทำกำไรก่อนโควิด และ เติบโตหลังจาก; ตอนนี้นั่นไม่ใช่การเดิมพันที่นักลงทุนเอกชนจะทำ
การเดินทางทางอากาศราคาประหยัดและการเดินทางด้วยรถยนต์ราคาประหยัดได้ทำให้อุตสาหกรรมรถโดยสารระหว่างเมืองเป็นเรื่องยาก การเดินทางด้วยรถประจำทางยังคงรักษาความได้เปรียบอย่างมากในการแข่งขันทั้งทางรถไฟและทางอากาศ: จำนวนจุดหมายปลายทางที่แท้จริงที่ผู้ขับขี่สามารถเลือกได้ การใช้ระบบรัฐระหว่างรัฐของอเมริกา Greyhound เพียงอย่างเดียวยังคงให้บริการสถานี 2,400 สถานี น่าเสียดายที่จุดแข็งในทางปฏิบัตินี้ยังเป็นจุดอ่อนของธุรกิจ
การเดินทางไปกลับทุกวันจาก Newport News ไปยัง Norfolk นั้นให้ผลกำไรน้อยกว่าการเดินทางรายชั่วโมงไปและกลับจากศูนย์กลางสำคัญเช่น New York City อย่างมีนัยสำคัญ ผู้บริหารเกรย์ฮาวด์ขาดกฎระเบียบที่กว้างขวางและการอุดหนุนจากรัฐบาลจึงถูกบังคับให้มุ่งเน้นการลงทุนในตารางเวลาที่ทำกำไรได้มากที่สุดในขณะที่ทิ้งชุมชนในเมืองเล็ก ๆ และในชนบท แต่นี่เป็นข้อผูกมัดอีกประการหนึ่ง: ในขณะที่ตารางเวลาชายฝั่งมีจำนวนผู้ขับขี่สูงสุด แต่ก็ต้องเผชิญกับการแข่งขันที่รุนแรงที่สุดจากงบประมาณและสายรถประจำทางไชน่าทาวน์เช่น Megabus และจาก Amtrak และทางรถไฟในภูมิภาค กำไรบีบแน่นและจะเข้มงวดมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นวิธีเดียวที่จะช่วยประหยัดระบบบัสระหว่างเมืองได้คือการเพิ่มจำนวนผู้โดยสารไปและกลับจากจุดหมายปลายทางที่มีลำดับความสำคัญต่ำ ในขณะที่ อยู่ในการแข่งขันบนทางเดินชายฝั่งที่ทำกำไรได้สูง ในการทำทั้งสองอย่างคุณต้องลดราคาค่าโดยสารลงอย่างมากซึ่งเพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แพงมาก มากกว่าบริการที่เทียบเท่าในประเทศอื่น ๆ
นั่นคือสิ่งที่รัฐบาลสหรัฐฯเข้ามา
Greyhound กำลังมีปัญหาซึ่งหมายความว่า feds สามารถซื้อ บริษัท ได้ในราคาถูก เมื่อซื้อแล้วรัฐบาลอาจเพิกเฉยต่อปัญหากำไรชั่วคราวและมุ่งเน้นไปที่การช่วยเหลือฝูงบิน – ให้การเดินทางในราคาประหยัดเป็นสินค้าสาธารณะ เช่นเดียวกับที่ทำการไปรษณีย์ของสหรัฐฯไม่ได้ใช้เงินของผู้เสียภาษีสักเล็กน้อยระบบรถบัส Greyhound ที่เป็นของรัฐบาลกลางสามารถจ่ายค่าดำเนินการได้เองผ่านค่าโดยสาร หากปราศจากภาระของผู้บริหารและผู้ถือหุ้นที่มีค่าใช้จ่ายสูงองค์กรก็น่าจะประหยัดเงินได้มากในค่าใช้จ่าย
ผลประโยชน์ของโครงการสร้างชาติแบบเก่าเช่นนี้มีมากมายมหาศาล พร้อมกันนี้จะช่วยประหยัดระบบรถประจำทาง Greyhound ซึ่งขนส่งผู้คนได้มากถึง 17 ล้านคนต่อปีนำไปใช้งานสาธารณะที่ดีพร้อมกับผลกระทบเชิงบวกในที่อื่น ๆ ในระบบเศรษฐกิจและปกป้องงานสหภาพที่มั่นคงหลายพันงาน แต่มีประโยชน์อีกอย่างที่ไม่ชัดเจน
George Monbiot นักสิ่งแวดล้อมชาวอังกฤษเลิกคิ้วเมื่อไม่กี่ปีก่อนเมื่อเขา โต้เถียง ซึ่งเท่าที่เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซคาร์บอนทางออกที่ดีที่สุดของเราไม่ใช่แค่การสร้างและขยายทางรถไฟ แต่เป็นการให้บริการขนส่งสาธารณะด้วยรถมอเตอร์ไซด์เกือบทั่วไปแทน
Monbiot ตั้งข้อสังเกตว่าการเปลี่ยนจากรถยนต์เป็นรถโค้ชช่วยลดคาร์บอนได้ถึง 88% อย่างน่าอัศจรรย์ และประสิทธิภาพเหล่านี้อาจเพิ่มขึ้นอย่างมากในระยะเวลาอันสั้นโดยการปรับปรุงเทคโนโลยีกองรถบัสด้วยยานพาหนะไฟฟ้าทั้งหมดและด้วยการปรับแต่งโครงสร้างพื้นฐานที่ชาญฉลาด
ประการแรกให้ย้ายสถานีขนส่งออกจากใจกลางเมืองและไปยังขอบของเมืองศูนย์กลางที่สำคัญใกล้กับทางหลวงระหว่างรัฐมากขึ้น ด้วยการกำจัดรถประจำทางที่คดเคี้ยวอันน่ากลัวที่เข้าและออกจากใจกลางเมืองรถโค้ชจะมีอิสระที่จะขับรถไปตามถนนที่เปิดโล่งและเร่งความเร็วไปยังจุดหมายปลายทางของพวกเขา ยิ่งไปกว่านั้นให้เพิ่มช่องทางสำหรับรถโดยสารเฉพาะสำหรับทางหลวงสายหลักเพื่อช่วยเร่งความเร็วในการเดินทาง ช่องทางเดินรถบนทางหลวงไม่เพียง แต่จะให้บริการที่รวดเร็วยิ่งขึ้นสำหรับผู้โดยสารรถบัสเท่านั้น แต่ยังช่วยบรรเทาการจราจรโดยรวมได้อย่างมากอีกด้วย รถโค้ชเต็มคันแต่ละคนจะแทนที่มูลค่าการจราจรของรถยนต์จำนวนมาก และตามที่ Monbiot ตั้งข้อสังเกตว่ารถเมล์จะโฆษณาตัวเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ: ผู้ขับขี่รถยนต์แต่ละคนดูรถโดยสารที่ซูมตามพวกเขาในไม่ช้าจะรู้ว่าถ้าคุณต้องการไปที่ไหนสักแห่งที่รวดเร็วรถบัสเป็นทางที่จะไป
ด้วยการปรับแต่งเล็กน้อยระบบ Greyhound ที่เป็นของรัฐบาลสามารถเปลี่ยนจากที่ไม่เกะกะราคาแพงและช้าไปจนถึงมีประสิทธิภาพราคาไม่แพงและรวดเร็ว แต่การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะต้องมีวิสัยทัศน์ของรัฐเพียงพอที่จะท้าทายความเชื่อของการแข่งขันในตลาดเอกชน