ผัดอีเก้ง เพื่อนกวาง กับใบกระเทียมดองนํ้าส้ม – ฐานเศรษฐกิจ

“เนื้อ” ทั้งหลาย ไม่ว่าจะ เนื้อทราย เนื้อเก้ง เนื้อกวาง จะสุมรุมเข้ามาหาน้ำ_หาเค็ม_หาฝาดกินโดยสนุกสำราญ พรานก็เล็งเหมาะๆเลือกเอาตัวที่ไม่มีลูกติดกดไกปืนแก๊ปดังเปรี้ยะ! ถ้าว่าโดนเป้าเข้าตัวหูก็จะได้ยินเสียง “เป๊บบบ” อีเก้งร้อง

ในทำนองเดียวกันถ้าว่าโดนเป้าเข้าอีกตัว_ หูเกิดได้ยินเสียง “เอ๋งงง” ก็ต้องขอชยันโต นะโมตัสสะ! ด้วยว่าไอ้สีทรายๆแดงๆที่ยิงไปนั่นมันหมาตาพรานเองนี่!! ตามเข้าป่าเเล้วทะเล่อทะล่าขวางทางปืน พรานก็แก่แล้วแถมเปนเบาหวาน นัยนาตาดวงก็ฝ้าฟาง_กรรมเวรเอ๋ย เอาเถอะน่ะ_ได้ “เนื้อ” มาแล้วก็ถึงเวลา เเล่ตรงเนื้อเถือตรงหนัง จะทำเค็มทำรมควันก็แล้วแต่กำลังจะพอแบกหามกลับบ้าน นายพรานฝรั่งออกล่ากันเปนฝูง นั่งรถยนต์ gun bus ออกไปซุ่มโป่งตามเส้นทางสัตว์เดินเปนการออกล่าโดยไม่ได้หวังโชคชะตาอย่างพรานป่าบ้านเรา ปวงเขาพรานผู้ดีบรรดาศักดิ์มีเจ้าพนักงานเฝ้าสัตว์_keeper คอยสังเกตว่า เวลานี้กวางโตพอจะล่าแล้วยัง นกกระทาทุ่งบินเปนฝูงเกะกะแล้วยัง จากนั้นได้ที่จึงออกหมายเชิญ เซอร์ หลอด ดุ๊ก มาออกกำลังล่าสัตว์ เอ้า_จะไปมีปัญหาอะไร ก็มันป่าส่วนตัวของเขา ไม่ใช่ป่าสงวนแห่งชาตินี่นะ!?!

กวางใหญ่ๆได้มาแล้วเขาต้องเอาไปแขวนให้เลือดตก มีศาลามิดชิดออกแบบมาเปนพิเศษ เรียกว่า clean room บ่มเนื้อกวางนั้นทั้งตัวในอุณหภูมิเหมาะเจาะให้เอนไซม์กวางมันย่อยเนื้อกวางเอาเอง ให้นุ่มดีแล้วจึงหั่นแบ่งออกมา ทำสเต็กกวางอบเตาย่างไฟ ฝานกินกันกับซอสลูกไม้ป่าเปรี้ยวๆหวาน ให้มันชุ่มปอดฉ่ำอุรา (แหม่_ก็นะ_อุตส่าห์ลำบากออกไกลไปล่า)

ข้างตาพรานบ้านเราได้แค่เก้งก็พอใจแล้ว เอาลำเลียงส่งไปร้านจีนในเยาวราช ผู้ซึ่งเลาะเอาเนื้อนุ่มนวลนั้นหั่นเปนเส้นๆ แล้วผัดไฟแรงใส่เต้าซี่ (ถั่วดำเค็ม) ประโคมกระเทียม (จีน) ทุบและขิงสดซอยละเอียดแลขึ้นช่ายยอดสด เขย่ากระทะสาดเหล้าสีโรยเปลวไฟให้พรึ่บพรั่บแลยกลง

เกิดเปนเมนูประหลาด เนื้ออีเก้งผัดเต้าซี่ กินกับข้าวสวยร้อนๆหุงกรากๆอร็อดอร่อยอย่าบอกใคร จากรูปนี้ภัตตาคาร ‘เหลี่ยงเซ้ง’ ทำให้ ได้ฝีมือ ไม่ต่างกับ ‘ตั้งใจอยู่’ และ ‘นิวกวงเม้ง’ ยืนยงเมนูมานานกว่าห้าสิบปี ยามจะกินเรียกหาน้ำส้มสายชูหมักดองใบกระเทียมหั่นฝอยๆมาโรยเข้าหน่อยเเหม_มันตัดรสกันเอร็ดอร่อยโอชา 

อนึ่งนาฑีนี้ใคร จะว่ากินเข้าไปได้ยังไง? อีเก้งมันสัตว์สงวนคุ้มครองหรือมิใช่ ก็ต้องเรียนว่ามันมีหลายสายพันธุ์หรอกน่ะ อีทีนี้ (เพื่อนอีเก้ง) เพื่อตัดรำคาญทั้งนักอนุรักษ์ นักตรวจรำ นักทรัพยากร ทั้งหลายนั้น เหล่าวิเสทพ่อครัวเขาหันไปสั่งฟาร์มแพะอับดุลเราะหีม คัดเอาแต่เนื้อตะโพกนุ่มๆมาขยุ้มใส่ในน้ำสับปะรดให้คลายหนั่น แล้วแล่หั่นมาผัดไฟแรงแข่งกันมานานแลกว่าสามทศวรรษแล้วไซร้ พึงจะใช้ชื่อเมนูให้มัน “อนุรักษ์” เอาบ้างตามประสา ไม่เห็นจะมีใครอยากว่าอะไร แค่ในสถานการณ์เหล่านี้เปน แสร้งว่าเก้งไม่ใช่เนื้อเก้ง_เอ๋ง ก็เปนพอฯ

นสพ.ฐานเศรษฐกิจ ปีที่ 41 หน้า 17  ฉบับที่ 3,701 วันที่ 1 – 4 สิงหาคม พ.ศ. 2564