กระทู้นี้ขอยาวหน่อยนะคะ!!
คือดิฉันแต่งงานและอยู่กินกับสามีเป็นเวลา 11 ปี สามีของดิฉันเป็นคนที่ชอบทานเหล้า มีอยู่ครั้งนึง เป็นงานแต่งงานลูกพี่ลูกน้องของแฟน เรากับแฟนไปด้วยกัน แต่เรากลับก่อน เพราะเราต้องไปทำงานเข้ากะดึก แฟนอยู่ช่วยงานต่อ บ่ายคล้อยเขากลับมาด้วยความเมา แล้วก็หลับไป ตกเย็นเขาก็ไปส่งเราทำงาน และเมื่อสัก สองทุ่มเราโทรหาเขาตามปกติที่เป็น แต่ที่ไม่ปกติคือเขาไม่รับโทรศัพท์ นานเข้ามือถือถูกปิด เราร้อนใจทนไม่ไหวพยายามโทรหา จนแม่สามีโทรมาแล้วบอกว่าสามีเราออกจากบ้านไปสักพักแล้ว ไปไหนไม่รู้ เราจึงกังวลใจ ขอยืมรถเพื่อนที่ทำงานเพื่อไปตามหาเขา ขับรถตามหาเหมือนคนเป็นบ้า ถามน้าสะใภ้เขา เขาบอกเห็นสามีเราคุยกับผู้หญิงคนนึงในงานแต่งงาน ชื่อ อ. เราเลยเค้นถามว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร ก็เลยทราบมาว่า นางเคยชอบสามีเรามาก่อน ใช้เวลาในการตามหาประมาณ 2 ชั่วโมง จึงกลับบ้านก็พบว่าเขาอยู่บ้านแล้ว แต่เราไม่ได้คุยกันนะ เราเข้าไปเอากุญแจรถยนต์เพื่อที่จะกลับไปทำงานต่อ แล้วเอามอเตอร์ไซด์เพื่อนจอดไว้ที่บ้าน ตอนที่ไปเอากุญแจ เราเห็นกระดาษเล็กๆ วางอยู่ เซ้นส์เราค่อนข้างแรง เราก็เลยโทรไปที่เบอร์แปลกเบอร์นั้น ปรากฎว่า ใช่เธอจริงๆ เราร้องไห้ทั้งคืนเลย ทำงานไม่รู้เรื่อง จนเช้ากลับมา เราก็เค้นถามสามีเรา จนยอมรับความจริงว่าไปนอน กับ น้อง อ. มา เราเสียใจมาก ตอนนั้นเรามีลูก 1 คน เราคิดว่าเราคงให้อภัยเขาไม่ได้ จนญาติพี่น้องเขาหลายๆ คน พ่อเขา แม่เขา มาช่วยกันพูด ว่าให้เห็นแก่ลูก เราเลยยอม แต่เราก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิมแล้ว จากที่เราต้องเป็นฝ่ายตามเขากลับกลายเป็นเขาที่ต้องตามเราคอยเฝ้าเอาใจทุกอย่าง หากับข้าว ซักเสื้อผ้า เอาง่ายๆ ชีวิตเรามีหน้าที่อย่างเดียวคือ ตืนมา อาบน้ำ ทานข้าว แต่งตัวไปทำงาน มีคนขับรถให้พร้อม (เราทำงานที่เดียวกัน) ตกเย็นกลับมา อาบน้ำ ทานข้าว นอน วนอยู่แบบนี้ ผ่านไป 2 ปี กับเหตุการณ์นั้น เราไม่ได้พูดถึงมันอีก แต่เราก็ไม่เคยลืม จากชีวิตประจำวัน กลายเป็นความน่าเบื่อหน่าย จนมาถึงจุดเปลี่ยนแปลง เรากับเขา ต้องสลับกันอยู่คนละกะ และเราก็มาเจอสังคมใหม่ๆ ที่ทำให้มีเรื่องตื่นเต้น เราเริ่มออกเที่ยวกลางคืน กับเพื่อน ไปเจอผู้คนมากมาย เริ่มรู้จักคนมากขึ้น จนลามไปมีความสัมพันธฺ์กับเพื่อนใหม่ ที่เป็นสามีคนปัจจุบัน เราคบซ้อนมาอยู่ประมาณ 1 ปี โดยที่เขามารู้เรื่องเอา ตอน 3 เดือนให้หลัง เพราะเราขอเลิกกับเขา พยายามขอเลิก พยายามอยากขอมาอยู่เอง เราเริ่มมี-งกัน แต่ก็เป็นทุกครั้งที่เขาจะต้องเป็นฝ่ายยอมเรา เราเริ่มโกหก เพื่อเอาตัวรอดไปได้เป็นครั้งๆ จนพ่อกับแม่เขา ญาติพี่น้องเขาก็คอยเตือนว่ามันไม่ใช่แล้ว แต่เขาก็เลือกที่จะฟังเรา ยอมเชื่อเราถึงแม้จะมีความระแวง และ การระแวงของเขา ทำให้เราอยู่ไม่เป็นสุข เราจึงยอมรับกับเขาไปตรงๆ ว่าเรามีคนใหม่ และ ขอให้เขาเปิดทางให้เรา เขาโมโหมาก ไม่ยอมเลิก ไม่ยอมหย่า คอยตอแย และ รังควานเรากับแฟนใหม่ไม่เลิก ตามไปทุบรถแฟนใหม่เรา จนมีเรื่องมีราวขึ้นโรงพัก ไปไล่ทุบประตูหอพัก เพื่อเรียกร้องให้เราออกมา จนเรากับสามีคนปัจจุบันอยู่ที่หอเดิมไม่ได้ เจ้าของเขาเชิญออก
มาถึงตรงนี้แล้ว เพื่อนๆ ว่าสิ่งที่เราทำมันผิดมากมั้ยคะ เรารู้ว่าเราผิด ผิดที่แก้แค้นเอาคืนเขาด้วยการนอกใจเขา เขาขอให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมก็จริง เขาดีกับเรามากก็จริง แต่เราต้องอยู่ด้วยความหวาดระแวงของเขามันทำให้เรารู้สึกแย่ เวลาหลับเขาก็ยังต้องมานั่งเฝ้า ซึ่งเราคิดว่ามันไม่ใช่แล้ว มันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนนักโทษ
ปัจจุบัน ฉันก็คิดถึงเขาค่ะ เพราะเขาดีกับฉันมาก ดูแลฉันทุกอย่าง แต่จะให้กลับไปก็คงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว และฉันก็รู้ว่าครั้งนั้น เขาอาจจะแค่หลงชั่ววูบ แต่ใจมันเจ็บไปแล้ว มันไม่สามารถลืมเหตุการณ์ครั้งนั้นได้จริงๆค่ะ