03 ต.ค.64 – พลโทนันทเดช เมฆสวัสดิ์ อดีตหัวหน้าศูนย์ปฏิบัติการพิเศษ ศูนย์รักษาความปลอดภัยแห่งชาติ(ศรภ.) โพสต์ข้อความในเฟซบุ๊ก ระบุว่า
เมื่อต้นปีนี้เป็นช่วงเวลาที่ม็อบ 3 นิ้วเริ่มแผ่วลง เพราะแกนนำ ทั้งม็อบ และ การ์ด ทยอยกันเข้าไปอยู่ในเรือนจำด้วยข้อกล่าวหานาๆชนิดที่ทำขึ้นมาเองกับมือ และปาก การระดมเด็กหอ มาร่วมชุมนุมก็ทำลำบากขึ้น จากพิษของโควิด แต่ม็อบจะต้องมีต่อไป เพื่อกดดันไม่ให้รัฐบาล ทำอะไรได้สะดวก บางพวกก็ออกมาทำม็อบเพื่อหาเสียงให้พรรคการเมืองตั้งใหม่ แรงงานพม่า เขมร ก็มาไม่ได้ เหลือแต่ป้ามุดที่สู้ตายเท่านั้น
จึงเกิดม็อบจักรยานยนต์ขึ้น โดยนักการเมืองส่งมาคนละ 10-15 คน มาเป็นตัวจุดประกายนำให้ม็อบเด็กแว้นได้มีโอกาสเข้าร่วมด้วย เพื่อเอาคืนตำรวจที่คอยสกัดจับตอนกลางคืน จนในที่สุดม็อบทางการเมือง กับม็อบเด็กแว้นก็จับคู่กันได้ แลกไลน์กันเป็นกลุ่ม มีนัดสังสรรตามเซฟเฮ้าส์ที่เช่าไว้ หรือตามหอพักรอบแฟล็ตดินแดง พอเย็นก็มาพบกันตรงสามเหลี่ยมดินแดง มีข้าว มีน้ำมาแจก มีขบวนการถ่ายคลิปไลฟ์สดหลายช่องมาก จากกล้องติดหมวก ติดเป้ หรือกล้องติดตัวขนาดเล็กเท่ากล่องไม้ขีด ที่ขายดิบขายดีทางไลน์เพื่อเอามาโชว์กันในกลุ่ม ดังขึ้นมาเรื่อยในหมู่บ้าน
ความสำคัญและการมีตัวตนของพวกเค้าเพิ่มขึ้น ผู้คนในละแวกบ้านดูเกรงอกเกรงใจ พ่อแม่ไม่กล้าว่ากล่าว สาวๆก็ชื่นชม เวลาไปไหนหมวกกันน็อคก็ไม่ต้องใส่ ตำรวจไม่กล้ามายุ่งแล้ว เพราะขนาดตำรวจระดับผู้กำกับยังถูกตบหัวมาแล้ว 2 คน คนธรรมดาจะเหลืออะไร แค่ถือกระดาษกลมๆมัดหนังยางเดินเข้าซอย คนก็ถอยกันไปหมดแล้วเพราะกลัวจะเป็นระเบิด
ปัญหาเหล่านี้จะโทษพวกเขาไม่ได้ถนัดนัก ประเทศเราไม่มีกิจกรรมรองรับวัยรุ่นเลย กิจกรรมเยาวชนของรัฐบาล ก็ต้องใช้เส้นสายกัน พวกเค้าจึงไม่มีที่ไป ก็เริ่มจากการซิ่งจักรยานยนต์ก่อน กินน้ำกระท่อม สูบบุหรี่เถื่อนที่เกลื่อนกรุงเทพ ฯลฯ
ผู้ใหญ่ในบ้านเมือง ควรคิดหากิจกรรมมาให้เด็กๆบ้างนะครับมีหลากหลาย ออกค่าย ปีนเขา แข่งจักรยาน ฯลฯ หาอะไร ให้พวกเขาทำกันบ้าง เรื่อง เหล่านี้เป็นเรื่องสำคัญเร่งด่วนที่จำเป็น อย่าทำไม่รู้ไม่ชี้ไปวันๆเลยครับ เพราะสิ่งที่เราเห็นในวันนี้ ก็คือสิ่งที่จะพัฒนาไปในทางลบมากขึ้นในวันหน้า
นั่นคือ”ความล้มเหลว”ของสังคม